Seks

Seks, de avond ademde het.

Terwijl ik deze blog type, onder een concept sollicitatiebrief none the less, komt de betreffende avond terug als was het gisteren. Eerst zijn het de geluiden die terugkomen. Een lach, een halve zin, een eenzame kreun en een schreeuw in het duister. Dan komen de geuren en dan flitsen aan kleuren en licht. Geluiden, geuren en beelden van een zwetende, grommende, grauwende, krabbende, stotende massa met te veel armen en te veel benen. Dan ontwaart zich een enkele basale emotie. Ik glimlach.

Ik ga zelden stappen. Ik beweeg slecht in grote groepen. Ik kan mij lastig in groepsdynamiek bewegen, kan niemand verstaan, voel me niet op mijn gemak. Geef mij maar knus en knuis op de bank. Met hapjes, zachte jazz en een goed glas alcohol. Maar deze avond is anders: deze avond ben ik uit. In mijn beste goed gestoken, vers van de kapper, strak geschoren, lekker geparfumeerd en met mijn schoonste onderbroek aan. Wingmanloos. Alleen. A fox on a mission.

Ik sta in een donkere hoek van een kroeg ergens rondom het Leidseplein. Ik ben hier nooit eerder geweest en zal hier nooit meer zijn. Ik trommel met mijn vingers op de muur waartegen ik leun en kijk om me heen. Eerst ontwaar ik niets. De kroeg is een kluwen aan beelden en geluiden. Een pratende, dansende, lachende, schreeuwende, zuipende mensenmassa. Ik focus.

Twee dames zitten aan de bar. De blonde valt mij als eerste op. Ze is lang met langere benen. Ze heeft rondingen waar rondingen maatschappelijk gewenst zijn. Ze is indrukwekkend. Haar kleding past haar als een tweede huid. Haar top toont een rijk decolleté, smalle schouders en dunne armen. Haar feilloze make-up maakt van haar een model. Ze is perfect. Bloedmooi. Ze is alles wat ik zou kunnen willen en meer. Ik schrijf haar onmiddellijk af.

Naast haar zit een brunette. Kleiner. Iets gedrongen. Met meer en wijder vallende kleding en kleinere borsten. Ik bespeur exotische trekken in haar gezicht maar haar make-up doet niets om deze te accentueren. Ik klak met mijn tong.

Ik wacht. De dames zijn in gesprek. Ze lachen en drinken samen. Ik kijk. Twee jongens, lang, knap en atletisch benaderen de blondine. De blondine draait in haar barkruk, lacht, vlijt, charmeert. De brunette grimast en duikt iets weg. Haar lichaamstaal vertelt mij boekdelen. Ik leer. De blondine wijst eerst naar haar nog volle glas en maakt dan een afwijzend gebaar. Ik knik. De jongens kopen een drankje voor zichzelf en verdwijnen in de mensenmassa. Ik wacht af.

Na een paar minuten en benader de bar. Ik ga naast de blondine staan en bestel een biertje. Ik gebruik slechts gebaren om toonbaar te maken wat ik wil. Mijn blik is een verveelde. Naast mij radieert de blonde. Ze straalt warmte. Ik ruik haar parfum. Even voel ik priemende ogen. Ik kijk niet opzij. Terwijl ik op het bier wacht behoud ik mijn verveelde houding. Ik trek aandacht door met mijn vingers te trommelen.

Het bier wordt mij aangegeven en ik bedank: neutraal maar hardop. Dan draai ik mij om en maak aanstalten om weg te lopen. In mijn draai kruisen mijn ogen die van de brunette, precies zoals ik het gepland had. Ik kijk haar aan en laat mijn ogen lachen en mijn mond volgen. Ik weet precies hoe mijn gezicht er nu uit ziet. Met ogen die schitteren, die indringend en omvattend kijken. Ik kijk alsof ik haar voor het eerst zie. Even probeert ze geschrokken haar gezicht af te wenden maar dan kijkt ze terug. “Hoi” zeg ik zachtjes maar vrolijk. Ze glimlacht.

Beet. Nu rustig binnenhalen.

Ik begin een praatje. Mijn positie dwingt mij om de blondine heen te praten. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat dit haar niet bevalt. Als een vlinder probeert ze de aandacht te trekken. Ik kijk haar even aan en knik beleefd. Dan bied ik de brunette een drankje aan met een ´je vriendin hier lijkt nog voorzien te zijn”. Ik glimlach weer. Ik betaal haar drankje. Ik gebied naar een tafeltje. Ze knikt en we gaan. De blonde volgt. In verwarring.

Ik blijf mij volledig concentreren op de brunette. Terwijl de avond voortduurt en ik een charmante woordenbrij aan elkaar lul over zaken zij ongetwijfeld interessant vindt -of misschien ook niet- volg ik haar aanwijzingen. Ze speelt met haar haren terwijl ze naar me kijkt. Eén. Haar vriendin laat ze zonder haar vertrekken. Twee. Het laatste stukje chorizo houdt ze tussen haar lippen en ze kijkt me speels en uitnodigend aan. Boring. Maar vooruit. Ik hap toe. Onze lippen maken contact en ik laat haar merken dat het menens is. Drie. Dingdingding.

Ik sta op en gebied haar, zonder iets te zeggen. Zij volgt.

Ik neem haar mee. We lopen om drie uur ’s nachts. Zij erger aangeschoten dan ik. Geen tram meer te bekennen. Een grapje hier, een flirt daar. Ze leunt op mij, ik ruik aan haar. Het Leidseplein ligt niet ver van mijn huis, maar het duurt een eeuwigheid.

Maar dan. Eindelijk. De algemene voordeur. Een trap. Nog een deur.. Binnen! Ik draai de voordeur op slot. De sleutels laat ik in het sleutelgat. Ze kijkt me aan.

Ik kijk terug. Ogen vol passie, aardse lusten. Honger. Ik doe een stap naar voren. Ik zie een flits aan twijfel in haar ogen, of is het terughoudendheid? Angst? Do I give a fuck? Al voordat ik haar tegen de deur aandruk heb ik mijn lippen op de hare, mijn hand in haar broek, mijn neus in haar haren, mijn tanden in haar hals. Ik ben overal en overal tegelijk. Haar extase schreeuwt ze in mijn oor, de pijngrens overschreden.

En ach wat moet ik vertellen? Wat wil u weten? Hoe mijn opgeruimde slaapkamer veranderde in een slagveld aan kledingstukken? Hoe mijn schone beddengoed het moest ontgelden? Hoe ze het uitschreeuwde in mijn kussen toen ik haar van achteren binnendrong? We bewogen tussen hemel en hel. Ik deed haar pijn. Ik bracht haar genot. En wederzijds.

Ik stootte. Ik presteerde. En toen mijn condooms op waren en de hare niet bleek te passen vonden we andere manieren van bevrediging. Na de laatste keer glom ze in het morgenlicht.

Is dat wat u wil weten? Of hoort u liever dat we uren geknuffeld hebben, gepraat, plannen gemaakt, ontbeten, en telefoonnummers uitwisselden? Dat mag u erbij verzinnen.

Middenin een slagveld van condooms en kledingstukken werd ik enkele uren later wakker. Ze had me krassen op mijn rug nagelaten maar mijn onenightstand zelf was nergens te bekennen.

En heus. Ergens op de avond had ze zich voorgesteld, heb ik zogenaamd nagedacht en gezegd dat ze een bijzondere naam had die bijzonder goed bij haar past, of zoiets onzinnigs. Maar tussen de vele flitsen aan emoties, geuren en beelden van die avond kan ik haar naam niet ontwaren.