Deceptie

Eén van de meest omvattende tradities in mijn jeugd was het maandelijkse bezoek van mijn oma. Het was altijd gezellig met leuke gesprekken, kaartspelletjes, gebak en bonbons en mijn vader die zwijgend flesjes bier leegdronk. Ik herinner me die dagen als de weinige waarin ons gezin was zoals ik me voorstel dat een gezin hoort te zijn.

De dag dat oma langskwam was mijn moeder altijd vroeg in de weer met het huishouden, boodschappen en andere voorbereidingen. Mijn moeder kookte nooit uitgebreid maar wanneer oma kwam rook het huis ’s ochtends al naar de gekookte melk voor de pudding. Daar ging dan een zakje fabrieksgriesmeel bij en het goedje werd dan in een tulbandvorm gegoten en gekoeld. Absoluut verrukkelijk.

De hoofdmaaltijd kostte doorgaans minder voorbereiding. Uiteraard betrof deze meestal aardappelen, groente en vlees. Een stamppot in de winter, een kruimig aardappeltje met een biefstukje zomers. Een enkele keer was het macaroni, zo’n beetje het meest exotische dat mijn oma bliefde. Maar één traktatie is me altijd bijgebleven. Het lievelingskostje van mijn oma: de oer-Hollandse kippenpoot.

Mijn moeder plaatste een uur voor de maaltijd vijf rijkelijk gekruide joekels van kippenpoten op een enorme ovenplaat in de gloeiendhete oven. Ik keek dan vaak, op mijn knietjes, door de het glas naar binnen en zag hoe de dames kleur kregen. Door één grote bakplaat te gebruiken spreidde het vet zich uit, verdampte het vocht en bakte het iets aan. Wanneer de kippenpoot dan eindelijk op het bord was aanbeland en je er gretig een vork in prikte dan brak de kruidenkorst in prachtige schilfertjes, als afbladderende verf. Net als mijn oma genoot ik intens van de kip. De pudding kwam misschien uit een zakje, de macaronisaus uit een potje maar de kip, die was authentiek.

Vaak heb ik de bereiding getracht te reproduceren. Geen poging was ooit succesvol. Wat ik ook probeerde, het kruidenmengsel wilde niet zo mooi schilferen, wel verbranden. Mijn moeder weet zich na haar open hart operatie niet alles meer te herinneren en de kruidensamenstelling is daar één van, of zo beweerde ze. Maar nu vrees dat er een duisterder reden ten grondslag ligt aan het gat in mijn moeders geheugen..

Toen vorige week het geld van deze arme student bijna op was heb ik vijf kilo kippenpoten op de markt gekocht. Eenmaal thuisgekomen bleek dat mijn kruidenkastje redelijk leeg was. De rijen aan bakjes, doorgaans vol Oosterse aroma, stonden er leeg en pover bij. Omdat ik weinig geld had heb ik, tegen alle principes in, een voordeelverpakking kant en klare kipkruiden gekocht.

Paprikapoeder, koriander, witte peper, kurkuma, kardemom, witte peper, chilizaad, fenegriek, foelie, selderij, komijn, knoflook, gember, paprika-extract, uienpoeder en 69% (!) zout. Door de enorme hoeveelheid zout smelten de kruiden zonder te verbranden samen en breekt de korst bij het inprikken in prachtige schilfertjes.

Ik heb mijn moeders authentieke kipkruidenmix herontdekt. Kut.