"When I realized that I was smarter than my parents, I felt tremendous shame for having thought that. I will never forget that moment."
Ik heb deels hetzelfde ervaren in mijn jeugd. Ik kan niet precies één moment aangeven waarin ik ontdekte dat ik slimmer was dan mijn ouders: dat ik sneller verbanden legde, beter kon rekenen, meer en sneller las en meer "nuttige interesses" had. Er was geen Eureka-moment, maar het besef kwam en het kwam vroeg in mijn jeugd.
Anders dan Steve voelde ik me niet beschaamd. Ik voelde me bevrijd. Bevrijd van het leven dat mijn ouders leidden. De verslindende sleur van het fabriekswerk bij Fokker (mijn vader). Het dienende werk in het bejaardentehuis en het bedienende werk in de slagerij (mijn moeder). De minachtende blikken. De verwijten. Het alcoholgebruik. De jaloezie. De constante ruzie. Het slaan met deuren. Het geschreeuw en het geweld.
Anders dan Steve voelde ik me niet beschaamd. Ik voelde me bevrijd. Bevrijd van het leven dat mijn ouders leidden. De verslindende sleur van het fabriekswerk bij Fokker (mijn vader). Het dienende werk in het bejaardentehuis en het bedienende werk in de slagerij (mijn moeder). De minachtende blikken. De verwijten. Het alcoholgebruik. De jaloezie. De constante ruzie. Het slaan met deuren. Het geschreeuw en het geweld.
Het bleek allemaal iets tijdelijks.
En nu, nu ik op de drempel van het behalen van mijn Bachelor-diploma sta, en de volgende fase van mijn leven lonkt kijk ik terug. Eventjes.
Ik glimlach.
Ik geloof dat zelfs ik dat gevoel al begin te herkennen… Vooral dan op momenten waarin je ergens slaagt, juist daar waar je ouders indertijd zijn blijven ‘haperen’. Maar dan stel ik me ook de vraag hoe zij het zelf zien. Anderen zien het misschien als een ‘verslindende sleur’, maar misschien is dat juist hun bevrijding? Ik vraag me altijd af of zij zelf vinden dat zij ‘geslaagd’ zijn in het leven en of ze dezelfde gevoelens ervaren hebben tegenover hun ouders. Zijn zij tevreden met wat ze bereikt hebben of hadden ze toen ze jong waren een heel ander doel voor ogen?
BeantwoordenVerwijderenEn dan stel ik me ook de vraag wat wij zelf gaan bereiken en hoe de volgende generatie dat gaat aanzien..
Ik ging als klein meisje jaarlijks naar Engeland op vakantie met mijn vader. In mijn basisschooljaren deed hij altijd overal het woord, regelde alles en vertaalde dingen voor me. Maar toen we na mijn eerste middelbare schooljaar naar Engeland op vakantie gingen, merkte ik opeens dat mijn vader heel veel fouten maakte in zijn Engels en dat ik de mensen vaak veel beter verstond dan hij. Dat was nieuw voor me, het verraste me, maar we vonden het allebei vooral leuk. Mijn vader had er altijd plezier in wanneer ik dingen beter kon dan hij. Overigens moet ik bij dit voorbeeld wel een kleine kanttekening plaatsen: mijn vader ging naar de middelbare school tijdens de Tweede Wereldoorlog, en toen was er niet bepaald veel aandacht voor Engels. Maar enfin, ik zie mezelf niet als slimmer dan mijn vader. Mijn vader was een slimme man en kon heel goed complexe zaken overzien, al had dat natuurlijk ook met levenservaring te maken. Hij heeft geen gymnasium gedaan en ook geen universiteit en in dat opzicht zal ik hem dus voorbij gaan, maar hij had dat wel makkelijk gekund. Hij had er alleen geen zin in.
BeantwoordenVerwijderenSlimmer dan mijn moeder ben ik wel en dat voelt raar. Aan de andere kant heeft zij wel weer veel kennis op gebieden waar ik weinig van weet, dus compenseren we elkaar wel een beetje.